Zwyrodnienia kręgosłupa przyjmują różne formy – najczęściej pojawiają się w odcinku szyjnym oraz lędźwiowym. Etiologia choroby jest bardzo złożona i niestety nie do końca poznana. Wykryto jednak pewne czynniki, które zwiększają ryzyko wystąpienia patologii. Przede wszystkim są to przebyte urazy kręgosłupa. Poza tym wśród przyczyn wyróżnia się także:

• wady postawy,
• przeciążenia (powstałe np. w wyniku przetrenowania),
• choroby autoimmunologiczne,
• osteoporozę,
• zmiany hormonalne,
• nadwagę i otyłość.

W sytuacji niedoboru mazi stawowej, chrząstka stopniowo staje się cieńsza. Powstają na niej rysy i nierówności. Gdy całkiem zniknie, kości zaczynają ocierać się o siebie, co powoduje bóle przy wykonywaniu jakiegokolwiek ruchu.

Najbardziej narażoną grupą są osoby po 60. roku życia u których można mówić, że jest to proces fizjologiczny, naturalnie związany ze starzeniem. Jednak coraz częściej obserwuje się tego typu schorzenia u ludzi młodych, mających około 30 lat - wtedy możemy mówić o chorobie. Niestety, takie przypadki to pokłosie nadmiaru pracy za biurkiem, która nie jest równoważona odpowiednią aktywnością fizyczną. Warto zauważyć, że zwyrodnienie przez wiele lat może pozostać niezauważone i zacząć dokuczać dopiero w późnym wieku.

Objawy uzależnione są od lokalizacji zmian (odcinek szyjny, lędźwiowy lub piersiowy). W początkowej fazie choroba nie daje wyraźnych sygnałów. Pacjent może odczuwać sztywność i lekki ból kręgosłupa, ale wyłącznie po przebudzeniu lub dłuższym przebywaniu w pozycji siedzącej. Jest to pierwszy znak, którego nie należy ignorować, tylko od razu podjąć stosowne kroki zapobiegawcze.

Późne stadium zwyrodnienia objawia się ostrymi, nieustającymi dolegliwościami. Skutecznie uniemożliwiają one normalne funkcjonowanie. Mogą występować miejscowo, ale najczęściej promieniują np. do rąk, nóg czy klatki piersiowej. Oprócz tego pojawia się również drętwienie, mrowienie lub pieczenie. W najpoważniejszych przypadkach dochodzi do zaburzeń postawy, osłabienia mięśni czy zaniku czucia.